De dag dat Jezus uit zijn graf ontsnapte.

Het is een andere formulering, maar deze uitspraak van ons Mie-ke vat wel de essentie. Maar Pasen zou in onze contreien ook geen Pasen meer zijn zonder een royale oogst aan chocolade paaseieren. Dit jaar hebben we gelukkig alle eieren gevonden (het heeft al eens anders geweest). En de oogst is bijzonder royaal zowel wat betreft de suikerloze als de suikerechte. Om u niet te jaloers te maken, zetten we er een bescheiden foto bij.
Als het aan ons Mie-ke lag was de dag vroeg begonnen. Wij slapen liever wat uit, maar helaas heeft ons Mie-ke die behoefte niet meer sinds de start van het ketogene dieet. Het is een van de nadelen.We hadden voor paasochtend een compromis gesloten tussen vroege Mie-ke en late Zussen. Om 8u ten vroegste mocht de familiale zoekactie starten. Maar om 6.42u kroop ze al bij ons in bed. Ze zou bij ons wel wachten tot het 8u was, want onze klok liep twee minuten voor op de hare en dus zou het bij ons sneller 8u zijn. Van zo'n logica smelt ik. Gelukkig ben ik niet van chocolade.

Het woord voedingswaarde is bij chocolade wellicht een beetje uit de context, maar om de ratio van suikervrije paaseieren te berekenen kan u te rade gaan bij niemand minder dan de Sint!

Op het randje

Zalig weertje vandaag. Zalige namiddag met ons Mie-ke en vriendje in de speeltuin. Moeders lekker kletsen. Verzadigd met de fiets naar huis. En daar gebeurt het: een kleine uitschuiver op het vernieuwde ringfietspad. Mie-ke fietst wel graag zo'n beetje 'op het randje'. Ik heb haar al vaker gewaarschuwd dat ze iets meer afstand mag houden, want met de nieuwe asfaltlaag is er soms wel tot 20cm hoogteverschil met de zachte berm. En dat is behoorlijk indrukwekkend als je opzij slipt.
Resultaat: een uurtje op de spoedafdeling en vijf hechtingen. En ook de fiets moet even langs de fietsendokter.

Weinig waarschijnlijk dat ze deze blog lezen, maar ik wil langs deze weg toch even de blonde dame en de verpleegster-mama met de twee stoere jongetjes heel hartelijk bedanken voor hun bezorgde aandacht.
Een schril contrast met de fietsers die intolerant foeteren omdat we een deel van het fietspad versperren. Zo'n reacties zijn toch ook wel 'op het randje', vind ik. Ik hoop van harte dat er voor hen ook iemand stopt. Ik kan het hen ten zeerste aanbevelen.

Volhouden!

Vandaag vroeg er nog iemand: 'En is dat dieet een beetje vol te houden?'

tja, we doen het toch al twee en een half jaar...

Maar het deed me ook denken aan een fragment uit het boek Tot kijk, Vos en Haas. Ik ben fan van Vos en Haas, onvoorwaardelijk. En dit stukje is ons een beetje op het lijf geschreven...

Haas weet het wel.

'Je moet op die jeet,' zegt ze.

'Op die jeet?

Wat is een jeet?' vraagt Vos.

'Is dat een beest?

Of een ding?

Is het eng? Of leuk?

Of vervelend?'

Haas lacht wat.

'Een jeet bestaat niet,' zegt ze.

'Hoe kan ik er dan op?' moppert Vos.

Haas legt het uit.

Ze schrijft het woord.

Zo:

dieet

Nu snapt Vos het.

'En denk je dat het helpt?' vraagt Vos.

'Een ... dieet, bedoel ik.'

'Ja zeker helpt het.

Maar je moet wel VOLHOUDEN.'

Blog-1*

Ik moet toegeven: eigenlijk snap ik niet zoveel van de technische mogelijkheden van zo'n blog. Ik tokkel wat tekst en druk op wat knopjes. Meestal ziet het er dan -naar mijn gevoel- deftig genoeg uit voor publicatie. Maar het bericht van vorige week Terug naar de ijstijd lijkt toch een heel eigen leven te leiden. De ingrediëntenlijst wilde er maar niet goed op. De tekst plakte ofwel volledig aan elkaar, ofwel kreeg je zeeën van plaats daartussen. Uiteindelijk opteerde ik voor het laatste. Met wat meer plaats tussen de rijtjes, heb je meer tijd om de ingrediënten klaar te zetten tussendoor. Handig toch?

*Blog-1: een transporterdefect tussen blogger en blog