Prut Prot Prrr!

Exact afwegen is bij een ketogeen dieet erg belangrijk. Daarom gebruiken wij ook een diabetes-weegschaaltje dat op 0.1g nauwkeurig weegt. Het is piepklein en het lijkt wel een beetje op een speelgoedversie. Na anderhalf jaar zijn we dit kokeneten-spelen wel al gewend, maar één ding lijkt maar niet te lukken...
Hoe hard mag of moet je knijpen op de bus ketchup om exact 5g eruit te halen? Teveel. Te weinig. 't Is nooit goed. Om van de geluidjes nog maar te zwijgen...

Over narcose, ketose en een modelpatiëntje!

Eén van onze Mie-kes moet 4 tanden laten trekken. Zo krijgt een beugel alle kansen om een mooi gebit te vormen. Vier tanden tegelijk, dat gaat onder narcose. Vandaag is het zover.

We hebben meer vragen dan antwoorden: Zal de narcose invloed hebben op haar ketose? Gaat ze braken of misselijk zijn? Zoja, wat dan? Gaat ze daarna iets kunnen eten met zo'n 4 wondjes tegelijk? ...

We vertrekken, gepakt en gezakt met een koeltas vol. Ketogene maaltijden voor haar. Een brooddoos voor mama en papa want solidair met de dochter zijn wij ook 'nuchter'.

Een telefoontje de dag voordien plaatst onze ketomeid als eerste op de operatieplanning. Zo moet ze niet de hele dag zonder voeding. Een goede zet, want dit had een grote invloed op het verdere verloop.

Een vriendelijke verpleger ontvangt ons en heeft oor naar onze vragen en opmerkingen. Ook een geruststelling!

Operatiehemdje aan, plasje doen, ketose is prima.

Pilletje, spoeldrankje en een zakje infuusvloeistof...

Vermits de ervaring ons leert dat men ook in de medische wereld niet zo vertrouwd is met het ketogeen dieet verandert mama op slag in een soort pitbull annex waakhond:

wat zit er in dat pilletje... wat in het spoelmiddel… er zit toch geen glucose in het infuus...

Tja, achteraf kan je er wel om lachen maar op dat moment primeert even onze bezorgdheid.

De hele ingreep en ontwaken duurt maar een uurtje.

Na nog een uurtje mag ze een slokje water. Opnieuw een plasje om de ketose te meten. Nog steeds prima.

Eten moet nog even wachten tot thuis. Zo vermijden we alleszins al mogelijke misselijkheid tijdens het vervoer.

Weer een uurtje verder en dan mogen we naar huis. In de auto roept ons Mie-ke in paniek: 'm'n tanden!!' ??? Last van de narcose? Nee, ze had verwacht om haar tanden thuis als trofee aan de tandenfee te kunnen geven.

We hebben het opgelost door een briefje te schrijven aan de tandenfee:

'Liefste tandenfee, in het ziekenhuis liggen 4 tanden klaar voor jou.' Briefje onder het hoofdkussen gelegd en 's avonds voor het slapengaan ligt er zowaar een briefje van 5 Euro! Bijzonder royaal van die madam!

Mie-ke is superblij: 'Hoera nu kan ik gaan sssjjoppen'... Tja, met 4 tanden minder klinkt dat nu eenmaal een beetje anders!

Onze flinke meid heeft dat weer supergoed gedaan. Het levert haar zelfs de titel 'modelpatiënte' op!

De tandarts : een superleuk boekje voor peuters en kleuters van Liesbet Slegers.

Moederdag en Mayonaise

Ons gemiddelde mayonaiseverbruik ligt iets hoger dan bij een doorsneegezin. Wij verbruiken namelijk vlotjes één pot mayonaise per week. Bekenden en onbekenden vinden dit ontstellend. Wij niet. Onze meid lepelt vrolijk en de resultaten van haar dieet zijn super.

Maar onze tochtjes naar de glasbol werden wel erg frequent. Na een tijdje bedachten we dat er wel leuke dingen te doen zijn met die lege bokalen. Dus begonnen we ijverig potjes te sparen ipv vetvrij naar de glasbol te brengen.

Na enkele maanden was onze collectie danig gegroeid; een grondige opruimbeurt was aan de orde. Dus toch maar glasbol?
Of konden de juffen en meesters op school er iets nuttigs of leuks mee verzinnen? Ja, de potten waren welkom.
Het voorbije jaar gingen ze massaal richting school. En ze bleven welkom... Geen idee wat ze er mee deden, maar wij voelden ons erg nuttig.

Een week geleden ontvingen we een noodoproep: of we alsjeblieft nog voor één lege pot konden zorgen? Ja, die hadden we nu net niet...
Maar uit de oproep begrepen we dat het toch wel dringend was, dus mayonaise overgelepelt in een plastic potje.

Vrijdag was nogal een geheimzinnige dag. Er werd iets gesmokkeld van school naar huis, dat was duidelijk. Met enkele jaren moederervaring kan ik ondertussen selectief blind en doof zijn en zodoende ongeloofelijk verrast worden...

Zondagmorgen was het dan zover:
Lekker uitslapen, de tafel feestelijk gedekt, een dikke zoen en een schat van een cadeautje: voor jou, mama!

Een schudbol met een groot glinsterend hart!

Aan alle mama's een dikke vette zoen!