Remmen dicht.

Er zijn van die gebeurtenissen die je van je sokken blazen. Soms zijn dat grote dingen. Soms zijn dat kleine dingen.
Ik raak regelmatig overstuur van fout gesynchroniseerde verkeerslichten.
Mie-ke en ik gaan zo vaak mogelijk met de fiets richting school. We hebben het geluk dat we dit kunnen doen langs goede fietspaden en waar nodig een verkeerslicht. We wonen dan ook in een groene en relatief verkeersveilige stad. Met enkele schoonheidsfoutjes weliswaar, waaronder fout gesynchroniseerde verkeerslichten.
Je krijgt dan het volgende.
Auto wacht braaf (en verplicht) om rechtsaf te slaan tot fiets-en zebrapad vrij zijn. De auto heeft vanuit zijn positie zicht op het voetgangerslicht, maar niet op het fietserslicht. Het voetgangerslicht springt op rood, waarop de auto vertrekt. Wij gooien onze remmen dicht. Het fietserslicht staat namelijk nog op groen, maar dat ziet de auto niet. Er wordt driftig gewezen richting rood voetgangerslicht.
'Het is groen voor de fietsers', piep ik nog. Maar dat hoort de auto niet want die is al weg en wij staan ondertussen voor het rode licht.
Soms gaat het autoraampje open en krijg ik het verwijt: 'goei voorbeeld zenne'.
En dat is exact wat ik altijd probeer te geven: het goede voorbeeld. Nooit door het rode licht, zelfs netjes remmen voor oranje. Helm op en fluo hesje. Aan de juiste kant van de weg fietsen en voorrang geven aan wie die heeft. Remmen voor dametjes die traag oversteken, voorzichtig rond mini-fietsertjes. Omdat ik dat belangrijk vind en nog meer voor ons Mie-ke die verkeersinzicht trager opbouwt dan een ander kind. En vooral ook omdat ik respect een belangrijke waarde vind. Een waarde die ik mijn kinderen heel graag wil meegeven.
Maar zoveel argumenten hoort die auto niet. De auto is al weg, boos omdat wij door het groen fietsen.

Deze week was het geen auto, maar een heuse bus.
Tegen zo'n bus valt niks te beginnen. Remmen dicht. De bus dwingt alle respect af, met recht of niet. De wet van de sterkste. Blij toe dat onze reflexen en onze remmen prima werken, ook bij ons Mie-ke.
Stil staan we. Trillerig en overstuur ben ik. Nog meer dan anders.
Want deze week was het niet alleen een bus. Deze week verloren we een dierbaar familielid. Plots en bruusk zoals dat soms gaat.
Fietsen we lekker door het groene licht, wordt ons de pas en de adem afgesneden. De Dood dwingt alle respect af, met recht of niet. De wet van de sterkste. Wij gooien onze remmen dicht. Stil staan we. Overstuur.

Morgen gaan we terug de fiets op. Wind op kop. Een beetje meer gebogen over het stuur.

Warm Weekend

Inderdaad na de V komt de W en het toeval wil dat ik net iets wilde schrijven over een bijzonder Warm Weekend in augustus.
Het Weekend waarin we 200km naar het Noorden reisden. Gezien de uitzonderlijke temperaturen een goede zet,  in Noord-Holland bleek het wel 5 graden frisser!
Het Weekend waarin geen Warmterecord werd gebroken, toch niet in letterlijke zin. Maar een Weekend dat zo hartverWarmend was dat we er nog lang van nagenieten!

We hadden een logeerplek gezocht met als belangrijkste criterium 'eigen kookmogelijkheid' zodat we voor ons Mie-ke gemakkelijk het eten konden bereiden. We kregen meteen een Warm Welkom op de Koningshoeve, en vijf minuten na aankomst zat ons Mie-ke al in de stallen om de paarden te verzorgen.  Het kon niet beter starten voor haar.

De nacht was warm en kort. Knorrig wordt ons meegedeeld dat de vogeltjes haar veel te vroeg hebben wakker gemaakt. Wat een stadsmus, die Mie-ke van ons! Tijd voor buitentijd!
Met de fiets gaan we op weg. Langs riante fietspaden, langs lommerrijke dreven en kleine straatjes. Ze doet het goed op de fiets!
We genieten van een uitgebreid terrasje aan de haven en zijn net op tijd voor de afspraak van het weekend. En dat is een beetje spannend, want we hebben deze ouders wel al eens ontmoet maar de kids elkaar nog niet.

En dan zitten daar twee Mie-kes op de bank. Hetzelfde en toch anders.
Twee Mie-kes met lange benen. De ene, met een jaartje verschil, nog langer dan de andere.
Twee Mie-kes op ketogeen dieet. De ene op klassiek ketogeen, de andere op mct-versie.
Twee Mie-kes met eenzelfde stofwisselingsziekte, eenzelfde verhaal maar toch anders. Andere aanvalletjes.
Ze kijken naar elkaar en praten wat. De ene met een Hollands accent, de andere met een Vlaams.
Over hun ziekte, dieet en aanvalletjes praten ze niet.

Dat doen de ouders. We praten over hun ziekte, hun dieet en hun aanvalletjes. En over veel meer dat hiermee samenhangt. De enen met Vlaams accent, de anderen met een Hollands.
We begrijpen elkaar. Een halve zin, een blik, een knikje. Herkenning en erkenning. En humor.
En een wijntje en water, veel water. En lekker eten natuurlijk, in gewone versie en ketogene versie.
En we praten over veel meer dan over Mie-kes alleen. Want het is gewoon een hele fijne middag en avond met vrienden die we ontmoet hebben 'dankzij' een genetisch foutje bij onze dochters.

Zo'n Warm Weekend dat is echt verfrissend!

de V van

de V van Veel-te-lang-geleden
Hoe pik je de draad weer op na bijna 3 maanden blogstilte? Wel, met een klein overzicht van de voorbije maanden. En daarvan passen enkele gebeurtenissen verrassend goed onder bovenstaande letter.

de V van Vermoeid
Het Voorjaar had wat sporen nagelaten. Het waren ook enkele stevige maanden geweest met een drukke werkagenda en de terug-van-weggeweest-afwezigheden. Het was me toch wel wat rauw op de maag gevallen, die absences. Ik kreeg ze slecht Verteerd. Zoveel energie stoppen in ketogeen dieet, in motiveren, in stimuleren, in het zoeken naar Vooruitgang. Vele jaren al. En plots staat het stil. De epilepsie lachte me recht in mijn gezicht uit. Daar was ik niet goed van. Hoog tijd voor...

de V van Vakantie
En dat was dit jaar toch wel bijzonder. Voor de eerste keer sinds de intrede van het ketogeen dieet in ons gezin gingen we met ons Mie-ke naar het buitenland op vakantie. Vroem naar Vrankrijk. Met in de autokoffer een extra koelbox en -rugzak. Daarin flink veel Voorraad. Want in Frankrijk heeft de mayonaise minder Vetgehalte dan deze van ons huismerk, en de room is ook wat slanker, en dat waren bijzonder nuttige tips van een keto-mama. Bedankt, Van harte!
En de vakantie was superleuk met veel zwempartijtjes, veel uitstapjes, veel Vriendjes en een heus Verjaardagspartijtje.

En sommigen onder ons deden grensVerleggende activiteiten.

de V van Verstrooid
Aangezien de Afwezigheden zich niet meteen lieten temmen door een pilletje extra, besloot de Dokter om een tweede middel in de strijd te gooien. Een middeltje met een dagdosis van 12g suiker voor ons Mie-ke. Tss, een beetje Verstrooid, die Dokter. Gelukkig was er nog een alternatief en dat lijkt -maar laat ons nog even Voorzichtig blijven- wel te werken!

de V van Verve

En er waren ook de voorbije maanden weer enkele Vrijwilligers die een aantal Mie-kes een pracht van een Vakantiekamp bezorgden. Pia en Koen, bijvoorbeeld, zij koken met Verve ketogeen alsof ze niks anders doen. En zo kunnen onze kinderen toch 'gewoon' mee op kamp. En kunnen wij, ouders, helemaal gerust zijn en genieten van een weekje VetVrij. Merci!

Pia maakte zelfs een heus foto-dagboekje. 

Met zo'n vrolijke ochtendpap begint je dag toch goed?

de V van Verven
Diezelfde ouders maken dan gebruik van de afwezigheid van hun kinderen om tijdens de warmste julidagen de kamer van hun Mie-ke in nieuwe kleurtjes te zetten. Tenminste, ik was zo gek om dat te doen. Geen kind over de Vloer, dat is natuurlijk wel handig. En ik mocht kiezen uit Veel kleurtjes, want ons Mie-ke had een lijstje gemaakt: lichtappelblauwzeegroen, het groen-van-mijn-sjaaltje, roze, rood en paars. En het werd niet eens een kakofonie, maar een mooie rustige kamer met leuke accenten, en ook nog wat Vlinders. En ons Mie-ke was heel teVreden.

de V van Ver Weg
En Dochter-Zeeman dobbert Ver weg in de Perzische Golf op een  heel groot schip. En ze blijft wel twee maanden weg, en dat is Veel te lang voor ons Mie-ke. En daar heeft ze soms Verdriet over. Maar we zijn al in de helft, nog Vier weken!

de V van Vetmesten

Tja, we doen eigenlijk niets anders bij een ketogeen dieet. Maar toch is ons Mie-ke de laatste maanden niet meer aan gewicht bijgekomen. Groeien daarentegen dat gaat goed! En haar botten blijken ook flink sterk en daar zijn we superblij mee. Maar haar gewicht blijft een beetje hangen. Ze weegt te Weinig. Maar Weinig is met een W en dat is voor een volgende keer!

Silke en Frauke maakten voor schoolwerk dit campagnebeeld voor Mie Keto!