Op de terugweg een auto volgestouwd met bagage, vermoeidheid en verhalen. Over het kampvuur, op tocht gaan, de Dodo en de Gekke Hoedenmaker.
Het kampthema was dit jaar 'Alice in Wonderland'. Gezien de hoeveelheid neerslag van de afgelopen maand leek 'Alice in Waterland' me toepasselijker. Blij toe dat mijn kinderen niet beschimmeld zijn thuisgekomen. Op wat heesheid, schrammen, insectenbeten en teken na alles in orde. Ook het ketogeen dieet was prima verlopen. En ja, ik had wel degelijk teveel voorraad meegegeven. En volgend jaar is 1 washandje en 1 handdoek ook echt voldoende...
Vorige maand ook een kort en onverwacht gesprekje gehad met ouders die een ketogeen dieet gaan opstarten. Het kleine Mie-ke is pas 17 maanden. We zullen met veel plezier waar mogelijk helpen om het dieet te laten slagen.
Onderweg naar huis maakt mijn hoofd een reis door de tijd. Toen ons Mie-ke die leeftijd had, waren we nog volop aan het wennen aan de eerste medicatie. Klokvast om de acht uren. We durfden geen minuut afwijken. Als we de spelregels nauwkeurig volgden, was die epilepsie zo onder controle. Dachten we. Zes jaar, een hoop medicijnen en talloze aanvalletjes later viel pas de diagnose. Voor het eerst hoorden we van het ketogeen dieet. De rest van het verhaal staat elders op deze blog.
17 maanden... toen was het zomer en vakantie. En zette ons Mie-ke alles op haar hoofd wat ze vond... Onze gekke hoedenmaker uit Alice in Wonderland. Toen nog in heerlijke mini-versie...
