Kung Hai Fat Choi*

* Gelukkig Nieuwjaar in het Chinees.
Of tenminste dat heb ik me toch laten wijsmaken! Maar wat in ieder geval vaststaat: morgen 23 januari start volgens de Chinese kalender het jaar van de Draak. Dat vraagt om een lekker receptje met een knipoog naar het Oosten.


Het recept ontvingen we bij gelegenheid van Rita. Een recept van Rita, dat is eigenlijk een kwaliteitslabel. Rita rekent en test en laat keuren door haar kritische Mie-ke. Als Rita een receptje doorgeeft, dan mag je daar blind op vertrouwen. Koken met een receptje van Rita, dan krijg je iets lekkers op je bord.

De keuken van Rita daarentegen lijdt wel eens onder zoveel engagement. Dat is nu eenmaal een van de nevenwerkingen van het dieet, voor een keuken. Bij de ene kan je de slagroom van de keukenkastjes likken, bij de andere blijkt de ruime keuken niet ruim genoeg...

Voor 2 mini-loempia's, of lenterolletjes heb je nodig:
17g brickvel
50g prei
  5g rode paprika
  5g groene paprika
20g champignons
13g gekookte ham
10g maïsolie
40g mayonaise
currypoeder naar smaak


Snijd de groenten heel fijn en stoof ze aan in maïsolie.
Meng met de fijngesneden ham en verpak alles in het velletje brickdeeg.
Vouw dit loempiagewijs bij elkaar: eerst de lange kanten naar binnen en dan strak oprollen.
Bak in frituurolie tot het gewenste kleurtje.
Serveer met een dipsausje van mayonaise en kruiden naar keuze.
Je kan in plaats van brickvellen ook rijstvellen gebruiken. Kijk even op de verpakking voor de juiste voedingswaarden.

ratio 1:2.47 en 465kcal

Mànmàn chī!*

Op de foto een reserveloempia, want de 'echte' waren met lichtsnelheid verdwenen. 

Dat was dus iets te snel voor ons fototoestel.

*Eet smakelijk!

Wat een spetter!

Een tijd geleden maakte Valentine  mooie foto's met ketogene producten. Eentje daarvan kent u reeds, we gebruiken het als uithangbordje voor deze blog. Bij het voorstellen van ons nieuwe blogjasje maakte ik terloops melding van een verhaal over slagroomspetters...

Ach, dat verhaal, het leek een alleenstaand geval en het raakte wat op de achtergrond. Maar toen...

Hoofdrolspeler in dit spetterende verhaal is onze slagroomspuit. Soms ook kidde genoemd of sifon onder druk. U weet wel: het lijkt op een brandblusapparaat voor keukengebruik, u kan het vullen met allerlei lekkers zoals slagroom en het oogt geweldig professioneel.

Maar zo'n ding dat leidt soms een eigen leven. Enfin, in ieder geval ons toestel toch. 

Het vuurt soms ongevraagd wat slagroom af. Echt! En meestal als ik de kidde net wil grijpen of terugplaatsen, kortom als ik in de buurt ben. Alleen als ik in de buurt ben. Waarbij Man en befaamd slagroomspecialist beweert dat ik wel iets fout doe en dus ongevraagd onder de slagroomspetters geraak. Eigen schuld, dikke prut. Zoiets. Tot grote hilariteit van wie dan ook die het opmerkt.

Maar toen... Toen kwam er een fantastisch moment. Ik geef het toe, ik geniet nog na...

Man maakte zondagmiddag het laatste restje op. En besloot de kidde meteen te reinigen. Goed plan.

Druk aflaten. 

Sifon openschroeven.

Gaf me dat een knaller!

Ongelooflijk hoeveel room er toch nog in dit 'lege' toestel zat.

En eruit wilde.

Op Man.

Haar, schoenen, bril.

Gootsteen, aanrecht, kastjes.

Ramen, glaskoepel, plafond. 

Receptfiches, pepermolen, keukenrol.

Nee, u krijgt geen foto's te zien (die zijn er wel), want mijn Huwelijk is me ook iets waard. En ik redde in ruil voor de aangeboden lachtherapie zijn favoriete hemd van vreselijke vetvlekken. 

Brengt me uiteindelijk bij die ene, supertip die ik u nog wil meegeven. Een fantastisch product om vetvlekken te verwijderen. Een aanrader voor wie ketogeen kookt (of een slagroomspuit in huis heeft). 

Dit is ongesponsorde publiciteit. Maar Mr. Ecover, u mag ons altijd bellen.

Code Oranje

Vanmorgen gewekt met de mededeling op de radio dat het KMI vandaag Code Oranje heeft afgekondigd. Ik heb geen flauw benul wat Code Oranje is. Het wordt ook nergens in het nieuwsbericht verduidelijkt. Maar het klinkt alleszins alsof het gerechtvaardigd is om de wekkerradio af te zetten en dieper onder het dekbed te kruipen. En dat doe ik ook prompt. Het is kerstvakantie en ik heb een vrije dag, dus?

Code Oranje dat is dus blijkbaar een dag dat je best niet buiten komt als je niet buiten moet.

Code Oranje dat is dus een dag dat ik 's morgens voor ontbijt pannenkoeken bak omdat we anders eerst naar de bakker moeten voor vers brood.

Code Oranje dat is een dag om in de zetel te kruipen met een dekentje en een goed boek.

Code Oranje dat is een dag om koekjes te bakken.

Code Oranje dat is een dag om lekker te prutsen met draadjes en stofjes.

Als kind was het mijn lievelingskleur en had ik nagenoeg een volledig oranje kamer. De jaren zeventig zaten er misschien ook voor iets tussen... De kleur oranje verdween bij het opgroeien wat op de achtergrond, maar stiekem bleef het een van mijn favorieten. Oranje dat is immers warm, energiek, zonnig. Dat is de kleur van een romantische zonsondergang, van een herfstbos en zomerbloemen. Oranje dat is geurige pompoensoep, vers appelsiensap en krakende paprikachips. Euh, naar het schijnt is de kleur oranje ook eetlustopwekkend...

Code Oranje dat is dus vandaag de perfecte dag om iedereen het allerbeste te wensen voor 2012.
Een jaar met warme ontmoetingen, met stralende momenten en energieke plannen. Een jaar met wat romantiek, met respect voor de natuur en met lekkere recepten voor alle Mie-kes. Een jaar dat helemaal Oranje kleurt.

Een Oranje Jaar.

Van Harte.

Van ons.