Over springen, spurten en huppelen

Vandaag met onze ketomeid op shoppingtrip geweest. Negen jaar is ze en bezig aan een groeispurtje. Lange broeken die opschuiven naar 7/8 model. Als ze neigen naar 3/4 wordt het zielig. Dus gaan we op stap.
Groeien als je op een ketogeen dieet staat is niet evident. Elk halfjaar worden lengte en gewicht nauwkeurig uitgezet op de standaardcurves. De laatste keer was er een kleine afbuiging te zien naar beneden.
Mijn intuïtie zegt dat we dit nu ruimschoots inhalen: met stip van schoenmaat 33/34 naar 36/37.
Dus ik klaag niet over de groeisprong.

Met een blik op de opgeruimde kleerkast is het 's morgens al duidelijk dat we dit project niet op een uurtje zullen afhandelen. Dus gaan 10-uurtje en lunchbox mee in een handig koelrugzakje. Samen ergens gaan lunchen hoort bij zo'n uitstapje. Waarom zouden we dat niet meer doen? Ik vertel bij het bestellen dat mijn dochtertje haar eigen lunchpakket meeheeft omdat ze een zeer streng dieet volgt. In geen enkele zaak is daar al negatief op gereageerd. Hoewel ik me kan voorstellen dat men de omschrijving 'streng dieet' wel vreemd vindt als ze haar smakelijk een kwak mayonaise zien binnenlepelen...

Goed voorbereid beginnen we dus aan onze opdracht. Winkel in, winkel uit. Rommelen tussen de rekken, passen en draaien voor de spiegel. Mijn smaak versus de hare.
Met het opschuiven van een zeer krappe 128 naar een ruime 140 verandert ook de kledingstijl. Dat is even wennen. Een andere moeder werpt mij een blik vol medelijden toe als dochterlief lyrisch is over een paar - ook naar mijn smaak afgrijselijke - schoenen. Gelukkig heb ik al ervaring met opgroeiende dochters. Het wordt enkele jaren schipperen tussen de verschillende smaken, maar dat vindt wel zijn evenwicht.


Na een dagje confrontatie met fysieke en mentale groeispurten moet ik even bekomen. Ik nestel me in het zachte voorjaarszonnetje in de tuin. Onze pre-tiener heeft zich ondertussen verkleed als prinses en huppelt op haar stokpaardje over het gazon. Van onderwerpen als schoenen met hakjes, bh-topjes en benen scheren is nu geen sprake meer.
En ik bedenk dat zo'n groeisprong wel meevalt als je hem huppelend neemt...

Meer pret met vet

In tijden dat meer en meer mensen lijden aan overgewicht en we gezonder moeten eten en meer bewegen, hoeft de uitspraak 'meer pret met vet' wat meer uitleg.

Mie Keto is een steunpunt voor patiënten met een ketogeen dieet. Dit dieet is geen klassiek dieet dat men volgt omwille van gewichtscontrole of voedingsevenwicht, maar het is een therapie voor medische aandoeningen, zoals epilepsie of bepaalde stofwisselingsziekten.

Het dieet bestaat in zijn klassieke vorm voor 80% uit vetten. (Aha, daar is al een eerste link naar 'pret met vet'!) Suikers zijn uit den boze, koolhydraten (brood, pasta, aardappelen,...) voor een groot deel ook, en eiwitten (vlees, kaas, vis, ...) zijn beperkt.
Omdat dit wel erg sterk afwijkt van een gewone voedingsdriehoek, en er ook nooit eens gezondigd mag worden, wordt het ketogene dieet nog vaak afgeschilderd als niet haalbaar, onmenselijk zwaar, en onsmakelijk. Wij kunnen het tegendeel bewijzen.
Onze kinderen eten zo gevarieerd mogelijk, krijgen ook lekkere traktaties, zijn alert en actief, nemen kilo's minder medicatie en genieten elke dag van hun levenskwaliteit dankzij het ketogene dieet. Zij hebben 'meer pret met vet'

Is het dan al rozengeur en maneschijn? Nee, natuurlijk niet. Maar met wat creativiteit, veel humor én de steun van lotgenoten (Mie Keto!) is het heel leefbaar. Via deze blog kan je meegenieten van onze tips en recepten, van onze successen en onze pechverhalen en van 'onze pret met vet'! Geniet ervan.