Ziezo, onze zondag-tuinfeest-promotoer zit er op.
Zo'n bezoekje aan het revalidatiecentrum voelt vertrouwd. We vinden nog blindelings de weg: daar is de school, daar is de leefgroep,... Er zijn nog veel vertrouwde gezichten, maar ze zijn druk aan het werk. Verbazend dat ze na drie jaren nog steeds onze Mie-kes herkennen; het vertelt veel over hun betrokkenheid. Dat is ontroerend. Het maakt ons blij dat onze kinderen in zo'n omgeving werden opgevangen en begeleid.
Het bezoekje voelt ook wat vreemd. Het is onze leefwereld niet meer. Onze Mie-kes zijn nu goed, dankzij het ketogeen dieet. In de leefgroep verblijven nu andere kinderen die professioneel begeleid worden naar een toekomst met hopelijk betere kansen. Op de boerderij zijn hangbuikzwijnen Huguette en Georgette niet meer. Ook het paard Edelster is verhuisd, maar Stefke is er nog wel. En de ezel Miel. En een hoop aaibare cavia's en konijnen. Ze hebben het geweten...
Konijn ziet Mie Keto eerder als reddingsboei...
we kunnen het hem niet kwalijk nemen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten