Buienradar

Sinds deze herfstzomer hebben Man en ik op het web de functie 'buienradar' ontdekt. Met behulp van 'buienradar' probeerden we in te schatten of onze Meisjes gewoon nat of kletsnat werden tijdens hun 10-daags buitenleven-in-tenten. Bij elke consultatie, zowat elk uur, kromp ons hart ineen: bui na bui zagen we over hun kampregio vliegen. Onze verbeelding zag hen al zwaar ziek naar huis drijven. Ouderhart draaide overuren in bezorgdheid. Ten onrechte. Ofwel kampeerden de Meisjes op een magische plek, ofwel is 'buienradar' niet zo accuraat. Sindsdien doen we een beetje lacherig over onze regendetectie.

Nochtans, dezer dagen zou ik goud geven om een functie 'buienradar' te ontdekken op het web. Eentje dat de grillige buien van ons Mie-ke kan voorspellen. Wat mij een hele uitdaging lijkt. Zowat alles lijkt deze week een boze bui te kunnen triggeren. Een woord, gezegd of niet gezegd. Een idee, denkbeeldig of reëël. Een blik, scheef of vrolijk. Een menuutje, lekker of niet.
Kunnen we de eerste drie nog onderbrengen bij de categorie groeiprocessen waar elke ouder meer of minder grijs haar van krijgt, blijkt het laatste discussiepunt toch wat delicaat. Mie-ke lust niet wat er op haar bord ligt. Mie-ke wil iets anders. Ouder vindt dat kind ook wel eens moeten eten wat niet op de favorietenlijst staat. Mie-ke eet niet. Ouder houdt voet bij stuk. Ouderhart doet zeer: ocharme dieet, ocharme kind, altijd en nooit niet. Ouder houdt schijnbaar voet bij stuk. Mie-ke eet niet. Enfin, dit kon natuurlijk uren doorgaan en met wellicht een zekere uitkomst.
Uiteindelijk doen we wat vele regeringen ons al voordeden: we sluiten een compromis. Half-half is ook goed en deze bui drijft ook weer over.

Herkenbare weergave van 'boos' en vooral prachtig getekend,

uit het boek 'Vrolijk' van Mies van Hout

bij Uitgeverij Lemniscaat.