Zorg-zorgen

Misschien bestaan ze wel: ouders die zich nooit zorgen maken over hun kinderen. Misschien bestaan ze wel, maar ik ken ze niet. Ik denk dat er standaard bij de conceptie ook meteen een zorgzaadje wordt gepland. En je raakt er nooit meer vanaf. Nog niet wetenschappelijk bewezen, maar daarom niet minder aanwezig.
Zoals iedereen rond de oren gemept met 'kleine kinderen, kleine zorgen; grote kinderen, grote zorgen'. Mmja, maar ook van een heleboel kleine zorgen kan je wakker liggen. En kleine kinderen worden soms met grote zorgen geboren. Worden de zorgen dan kleiner met het groter worden? Of alleen maar groter?
Kleine zorgen, grote zorgen, ze vreten aan je. Een kras op je ziel, een schaafwond. Sommige zorgen hakken er zwaar in; gaan je te lijf met een drilboor en slaan je fundamenten onderuit. Daar helpt geen pleister. Wel een gesprek met professionele hulpverleners, vrienden en lotgenoten. Of zoals men zegt 'gedeelde zorgen zijn halve zorgen'. Tot zover dit rondje volkswijsheid.

Een knuffel kan ook wonderen doen.