Maar onze tochtjes naar de glasbol werden wel erg frequent. Na een tijdje bedachten we dat er wel leuke dingen te doen zijn met die lege bokalen. Dus begonnen we ijverig potjes te sparen ipv vetvrij naar de glasbol te brengen.
Na enkele maanden was onze collectie danig gegroeid; een grondige opruimbeurt was aan de orde. Dus toch maar glasbol?
Of konden de juffen en meesters op school er iets nuttigs of leuks mee verzinnen? Ja, de potten waren welkom.
Het voorbije jaar gingen ze massaal richting school. En ze bleven welkom... Geen idee wat ze er mee deden, maar wij voelden ons erg nuttig.
Een week geleden ontvingen we een noodoproep: of we alsjeblieft nog voor één lege pot konden zorgen? Ja, die hadden we nu net niet...
Maar uit de oproep begrepen we dat het toch wel dringend was, dus mayonaise overgelepelt in een plastic potje.
Vrijdag was nogal een geheimzinnige dag. Er werd iets gesmokkeld van school naar huis, dat was duidelijk. Met enkele jaren moederervaring kan ik ondertussen selectief blind en doof zijn en zodoende ongeloofelijk verrast worden...
Zondagmorgen was het dan zover:
Lekker uitslapen, de tafel feestelijk gedekt, een dikke zoen en een schat van een cadeautje: voor jou, mama!
Een schudbol met een groot glinsterend hart!
Aan alle mama's een dikke vette zoen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten